2021/2022

15.02.2022

Temat: Apteczka pierwszej pomocy

Podręcznik s. 92-94

Udzielanie pierwszej pomocy często wymaga użycia materiałów i środków znajdujących się w apteczce.

Powinna ona znajdować się w szkole, miejscu pracy, samochodzie, domu oraz stanowić wyposażenie podczas wycieczek turystycznych.

Apteczka powinna znajdować się w dobrze oznakowanym i widocznym miejscu, tak aby każdy mógł ją szybko odnaleźć. Należy systematycznie sprawdzać i uzupełniać jej zawartość.

Nie wolno przechowywać w niej przeterminowanych leków i zużytych środków.

W Polsce nie mamy norm prawnych określających dokładny skład poszczególnych apteczek. Istnieje jedynie nakaz by po prostu one były.

Niestety nie ma czegoś takiego jak uniwersalna apteczka, która nadawała by się do każdego miejsca i mogła być wykorzystana w każdej sytuacji. Wkład do apteczki powinien być dostosowany do potrzeb, a także liczby osób, które potencjalnie mogą z niej korzystać. Poza tym musi być ona:

 odporna na działanie czynników zewnętrznych, także mechanicznych i chemicznych,

 wygodna w obsłudze.

Ćwiczenia (proszę przepisać i wykonać w zeszycie)

1. Wymień trzy miejsca, w których na pewno znajduje się apteczka pierwszej pomocy .

2. Opisz podstawowe wyposażenie apteczki pierwszej pomocy.

3. Wymień środki ochrony osobistej, które powinny się znaleźć w apteczce pierwszej pomocy.

4. Wyjaśnij, czym różni się apteczka samochodowa od domowej.

Notatka

1. Do udzielania pierwszej pomocy bardzo często jest niezbędna apteczka pierwszej pomocy.

2. Podstawowe rodzaje apteczek pierwszej pomocy to: samochodowa, indywidualna, turystyczna, zakładowa i domowa.

3. Każda apteczka pierwszej pomocy powinna być wyposażona w środki opatrunkowe, środki ochrony osobistej i środki trwałe. 4. Samochodowa apteczka nie powinna zawierać żadnych leków ani środków odkażających.

5. Leki z domowej apteczki należy przechowywać poza zasięgiem małych dzieci, trzeba zachować oryginalne opakowania i ulotki z opisem zalecanego dawkowania, przynajmniej raz w roku sprawdzać daty ważności leków.

4.01.2022

Temat: Pomoc osobie nieprzytomnej.

Zapraszam do lektury: https://zpe.gov.pl/a/przytomny---nieprzytomny/D115oUixE

20.12.2021

Temat: Postępowanie w miejscu zdarzenia

Zapraszam do obejrzenia prezentacji:

 https://prezi.com/p/s7j6mnmqagm_/postepowanie-w-miejscu-zdarzenia/

 

23.11.2021

14. PODSTAWOWE WIADOMOŚCI Z ZAKRESU PIERWSZEJ POMOCY

 

 

 

PRACA NA LEKCJI:

W celu sprawdzenia co wiesz na temat udzielania pierwszej pomocy (by poznać swoje słabe i mocne strony a tym zakresie) rozwiąż test na papierze (KARTA PRACY) lub za pomocą KAHOOT.IT przygotowany przez nauczyciela. Po nim będziesz wiedział/a na co zwrócić szczególną uwagę i czego się nauczyć na kolejnych lekcjach.

 

 Podstawowe pojęcia

• pierwsza pomoc – zespół czynności podejmowanych na miejscu zdarzenia w celu ratowania zdrowia i życia osób poszkodowanych
• stan nagłego zagrożenia zdrowotnego – nagłe pogorszenie się stanu zdrowia, którego następstwem może być utrata życia lub pogorszenie zdrowia.

 

 Układy w organizmie człowieka:
(w ciągu 10 minut korzystając z książki lub internetu napisz w zeszycie lub komputerze z czego składają się wymienione układy i do czego służą)

• krążenia - serce, żyły , tętnice, naczynia włosowate
• nerwowy - mózg, rdzeń kręgowy, nerwy
• oddechowy - płuca, jama nosowa i ustna, gardło

 

Przyczyny nagłego zagrożenia zdrowotnego:

• utrata przytomności
• zatrzymanie oddychania
• zaburzenia pracy serca (zatrzymanie krążenia)
• duszności
• ostry ból w klatce piersiowej
• upadek z wysokości
• udar cieplny
• wyziębienie organizmu
• zaburzenia świadomości
• drgawki
• rany
• oparzenia
• reakcje uczuleniowe
• porażenie prądem
• zatrucie

 

Pierwsza pomoc – procedura

1. rozpoznanie sytuacji
2. zabezpieczenie miejsca zdarzenia i samego siebie
3. wezwanie profesjonalnej pomocy
4. zapewnienie poszkodowanym ciągłości podstawowych funkcji życiowych (krążenie, oddychanie)
5. wykonanie pozostałych czynności ratowniczych – opatrywanie ran, opieka
6. ułożenie poszkodowanych w pozycji bezpiecznej

Zadanie domowe:U łóż krzyrzówkę z hasłem pierwsza pomoc( hASŁO MOŻE BYĆ W DOWOLNEJ KOLUMNIE)

2020/2021

 

28.01.2021

Temat: Tamowanie krwawień i krwotoków.

 

Obejrzyj filmy:

https://www.youtube.com/watch?v=YX9478FiAtI

https://www.youtube.com/watch?v=B4wdobMNKYI1.

 

Zranienie lub rana to urazy powstające w wyniku przerwania ciągłości skóry, a często również głębiej położonych tkanek i narządów (mięśni, nerwów i naczyń krwionośnych).

Rany można dzielić ze względu na:

• rodzaj uszkodzonych naczyń (tętnicze, żylne i włosowate),
• miejsce gromadzenia się krwi (zewnętrzne i wewnętrzne)
• mechanizm urazu rany (cięte, kłute, szarpane, tłuczone, kąsane i postrzałowe).

Małe krwawienia nie wymagają zwykle specjalistycznej pomocy i ustępują samoistnie. Z kolei duże rany muszą być natychmiast zatamowane, ponieważ może dojść do krwotoku, a w konsekwencji do wstrząsu i śmierci w wyniku wykrwawienia.

Otarcie naskórka to uraz o niedużej sile, uszkadzający wierzchnią warstwę skóry. Nawet niewielkie otarcia są zazwyczaj bolesne i mogą prowadzić do zakażenia, dlatego trzeba je dokładnie umyć chłodną wodą z mydłem lub wodą utlenioną, następnie założyć opatrunek. Otarcia goją się szybko i nie pozostawiają blizn.

Rana kłuta zadana jest długim przedmiotem o ostrym zakończeniu, jak np.: nóż, sztylet, igła, dłuto, widły, bagnet itp. Rany te mogą być bardzo głębokie, ale brzegi są zwykle blisko siebie (zajmują niewielką powierzchnię). Ryzyko zakażenia jest duże. Szczególnie niebezpieczne są rany kłute klatki piersiowej i brzucha –ich powikłaniem może być uszkodzenie organów wewnętrznych (płuca czy jelita). Jeżeli w ranie tkwi ciało obce, to nie należy go wyjmować, lecz umocować w taki sposób, aby się nie przemieszczało i nie powodowało dalszych obrażeń. Wyciągnięcie ciała obcego z rany grozi uszkodzeniem naczyń krwionośnych i krwotokiem wewnętrznym, który jest bardzo trudny do zatamowania.

Rana szarpanama nieregularny kształt i poszarpane, nierówne brzegi. Powstaje w wyniku działania zakrzywionego narzędzia o tępej krawędzi (hak, bosak), godzącego w skórę pod kątem mniejszym niż kąt prosty. Powoduje zazwyczaj powstawanie płata uszkodzonych tkanek. Rana zajmuje większą powierzchnię, widoczne są ubytki tkanek. Krwawienie nie jest intensywne, ale przy rozległych ranach może wystąpić utrata dużej ilości krwi, prowadząca do rozwoju wstrząsu. Ryzyko zakażenia jest duże, a blizny powstające w wyniku gojenia się tego typu ran są bardziej rozległe.

Rana tłuczona(miażdżona) powstaje w wyniku bezpośredniego działania siły (kamień, młotek itp.) na powierzchnię skóry pod kątem prostym, powodując jej zmiażdżenie oraz uszkodzenie skóry i tkanej leżących poniżej. Jest wypełniona krwią, także skrzepłą, często zawiera ciała obce (grudki ziemi, fragmenty ubrania, metalu, plastiku, włosy itp.) Charakterystyczny dla tego typu rany jest obrzęk, zasinienie i bolesność. Ulgę przynosi schłodzenie okolicy rany.

Rana kąsana powstaje po ugryzieniu przez zwierzę lub człowieka. Może mieć postać szeregu ran kłutych (odwzorowanie szczęki) lub rany tłuczonej. Czasem dochodzi do wyszarpania fragmentu tkanek. Rany kąsane są siedliskiem bardzo dużej liczby rożnych bakterii, w związku z tym istnieje wysokie ryzyko zakażenia rany, a gojenie jest często przedłużone. Powinien je zawsze ocenić i oczyścić chirurg.

Rana cięta powstaje zwykle w wyniku kontaktu z ostrym przedmiotem, jak np.: nóż, blacha czy szkło. Rany te mają gładkie, rozchodzące się brzegi. Głębokość zazwyczaj jest trudna do ustalenia i zależy od tego, jakim narzędziem oraz z jaką siłą została zadana. Ranom ciętym towarzyszy zazwyczaj bardzo silne krwawienie –przy rozległych ranach istnieje niebezpieczeństwo utraty dużej ilości krwi oraz powstania wstrząsu, ale wypływająca krew wypłukuje z rany bakterie i ewentualne ciała obce, więc ryzyko zakażenia jest stosunkowo niewielkie.

Rana postrzałowa powstaje w wyniku postrzału pociskiem z broni palnej. Ze względu na losy pocisku w ciele poszkodowanego wyróżniamy:

• rany postrzałowe styczne, kiedy uszkodzona jest tylko zewnętrzna powierzchnia ciała;
• rany postrzałowe ślepe, gdy pocisk pozostaje w tkankach, a rana ma wlot i kanał (nie ma wylotu);
• rany postrzałowe przelotowe (przestrzałowe), jeśli pocisk przebija tkanki na wylot (ma wlot, kanał i wylot);
• rana wylotowa w tym przypadku jest większa niż rana wlotowa i ma poszarpane brzegi (ma wygląd rany szarpanej).

Krwawienie a krwotok

Z krwawieniem mamy do czynienia wtedy, gdy zostają uszkodzone małe, drobne naczynia krwionośne (żylne i miąższowe). Nie wymagają one zwykle specjalistycznej pomocy i ustępują samoistnie, gdy w miejscu rany utworzy się skrzep.

Z kolei o krwotokach mówimy, gdy uszkodzeniu ulegają naczynia tętnicze, bądź duże naczynia żylne. Silny wypływ krwi musi zostać natychmiast zatamowany, ponieważ w przeciwnym razie może dojść do wstrząsu i nawet śmierci w wyniku wykrwawienia.Za niebezpieczną dla życia uznaje się utratę ok. 1/3 objętości krążącej krwi (u dorosłego mężczyzny jest to ok. 1,5 -2 l). Uszkodzenie takich naczyń jak tętnica ramienna, udowa lub szyjna może spowodować śmierć w ciągu kilku minut.

Powodem wystąpienia krwotoku tętniczego jest uszkodzenie naczynia tętniczego. W naczyniach tych panuje wysokie ciśnienie, dlatego też krew tryska z rany z siłą tym większą, im większą średnicę ma uszkodzone naczynie. Krew tętnicza jest żywo czerwona (ze względu na dużą zawartość tlenu) i wypływa z rany pulsacyjnie, co zostało zobrazowane na pierwszej grafice poniższej galerii. Takie krwotoki są trudne do zatamowania i zawsze wymagają fachowej pomocy medycznej.

Krwotok żylny natomiast powstaje w wyniku uszkodzenia żyły. Krew jest ciemnoczerwona, (duża zawartość dwutlenku węgla) i wypływa z rany jednostajnym strumieniem, którego szybkość uwarunkowana jestwielkością uszkodzonego naczynia. Uszkodzenie dużej żyły może być bardziej niebezpieczne niż uszkodzenie tętnicy, ponieważ ściany naczyń żylnych są wiotkie i mogą się rozszerzać, zwiększając utratę krwi.

Krwotok zewnętrzny–jest łatwy do rozpoznania i dobrze widoczny, ponieważ krew wypływa z rany bezpośrednio na zewnątrz; objawami ogólnymi krwotoku są: bladość skóry, zimny pot, przyspieszenie akcji serca, ogólne osłabienie, szum w uszach i niepokój, a w przypadkach dużego krwotoku –wstrząs i utrata przytomności;

Krwotok wewnętrzny–w takiej sytuacji nie widać krwi, ponieważ wylewa się ona wewnątrz ciała człowieka; można go rozpoznać tylko po ogólnych objawach krwotoku, które są identyczne jak w przypadku krwotoku zewnętrznego.

Pierwsza pomoc

Pierwsza pomoc w przypadku zranienia polega na:

• osłonięciu rany przed światem zewnętrznym –uszkodzona skóra stanowi otwarte wrota dla drobnoustrojów chorobotwórczych;
• zatamowaniu krwotoku –człowiek posiada ograniczoną ilość krwi, która pełni wiele bardzo ważnych funkcji; znaczna jej utrata stanowi zagrożenie zdrowia i życia osoby poszkodowanej

Małe krwawienia nie wymagają zwykle specjalistycznej pomocy i ustępują samoistnie. Taką ranę należy przemyć chłodną, bieżącą wodą lub wodą utlenioną, a następnie nałożyć opatrunek osłaniający, który zabezpieczy ranę przed zabrudzeniem.

Zakładanie opatrunku osłaniającego

1.Załóż rękawiczki ochronne.

2.Przemyj ranę wodą utlenioną lub chłodną bieżącą wodą.

3.Przyłóż w miejscu rany jałową gazę. W przypadku gdy jej nie posiadasz, użyj czystej, najlepiej wyprasowanej bawełny lub bielizny osoby poszkodowanej.

4.Zabandażuj miejsce zranienia.

5.Pamiętaj, by bandaż nie był zbyt ciasno założony, gdyż może wtedy stać się opaską uciskową.

W odróżnieniu od krwawień, krwotoki muszą być natychmiast zatamowane, ponieważ w przeciwnym razie może dojść do wstrząsu i śmierci w wyniku wykrwawienia. Ran tych nie przemywamy, tylko zakładamy opatrunek uciskowy.

Zakładanie opatrunku uciskowego

1.Załóż rękawiczki ochronne.

2.Przyłóż w miejscu rany jałową gazę. W przypadku gdy jej nie posiadasz, użyj czystej, najlepiej wyprasowanej bawełny lub bielizny osoby poszkodowanej.

3.Jeżeli to możliwe, unieś zranioną kończynę powyżej poziomu serca –zmniejszysz w ten sposób ciśnienie krwi i pośrednio prędkość wypływu krwi

4.Dokładnie w miejscu zranienia przyłóż wałek ze zwiniętego bandaża lub inny materiał, który uciśnie miejsce, z którego wypływa krew.

5.Zabandażuj dokładnie miejsce zranienia.

6.Jeżeli po jakimś czasie opatrunek przemoknie krwią, nie zdejmuj go, lecz dołóż kolejną jałową gazę i zabandażuj ranę, zwiększając siłę ucisku.

Zapamiętaj!

Wyjątkiem przy tamowaniu krwotoków są rany głowy, gdzie zawsze należy podejrzewać złamanie kości czaszki. Zakładając opatrunek uciskowy, możemy spowodować przedostawanie się krwi pod czaszkę,dlatego przy urazach głowy zawsze zakładamy opatrunek osłaniający.

Zakładanie opaski uciskowej

W sytuacjach, gdy nie możemy założyć opatrunku uciskowego (amputacja czy krwotok w wyniku złamania otwartego kości), należy założyć opaskę uciskową, którą możnawykonać np. z chusty trójkątnej i kawałka drewna. Zakłada się ją powyżej zranienia, starając się, aby nie uciskała stawów.

1.Załóż rękawiczki ochronne.

2.Weź chustę trójkątną lub szeroki bandaż i umieść go powyżej zranienia.

3.Końce bandaża zawiąż tak, aby można było włożyć w węzeł kawałek drewna (np. gałąź, kij).

4.Umocowany w węźle kij obracaj tak długo, aż krwawienie ustąpi.

5.Koniec kija przymocuj tak, aby nie doszło do poluźnienia opaski.

6.Przyłóż w miejscu rany jałową gazę.

7.Zabandażuj miejsce zranienia tak, by opaska uciskowa była widoczna.

8.Zapisz dokładną godzinę założenia opaski uciskowej.

Opaskę stosuje się na kończynach i zakłada w miejscu, gdzie można docisnąć tętnicę do jednej kości (ramię lub udo). Szerokość opaski powinna wynosić co najmniej 4-5 cm (nie wolno używać drutu czy sznurka).

Ważne!

Opaskę uciskową można stosować tylko w ostateczności, gdy nie można w inny sposób opanować krwotoku. Pamiętaj, że opaska uciskowa upośledza ukrwienie wszystkich tkanek poniżej miejsca jej założenia i dlatego nie powinna być założona na dłużej niż 2 godziny.

Zadanie domowe

Proszę przesłać do 4 lutego

Omów kolejne kroki udzielania pierwszej pomocy osobie poszkodowanej, która ma krwotok z nosa.

4.02.2021

Temat: Złamania i zwichnięcia.

Złamania i zwichnięcia sąjednymi z najczęstszych urazów. Niestety nie mogę pokazać teraz praktycznego użycia szyn , bandaża elastycznego i kołnierza ortopedycznego w celu stabilizacji uszkodzonych kości i stawów. Częścią praktyczną zajmiemy się po powrocie do szkoły.

Celem lekcji jest:

-zapoznanie z pojęciami urazów kostno–stawowych (złamań, zwichnięć, skręceń)-nabycie umiejętność rozpoznawania objawów urazów kostno-stawowychna podstawie objawów i wywiadu,

-umiejętność udzielania pierwszej pomocy w przypadku urazów kostno-stawowych.

Co masz do zrobienia dzisiaj(w ciągu tygodnia od otrzymania wiadomości):

1/Spokojnie i ze zrozumieniem obejrzyj prezentację

https://sp46.szczecin.pl/wp-content/uploads/2020/04/prezentacja-z%C5%82amania-i-zwichni%C4%99cia.pdf

2/Jeśli czegoś nie zrozumiałeś doczytaj w podręczniku. Możesz również wysłać do mnie zapytanie poprzez e- mail