Link do programu nauczania: 8sp-program-ewydanie.pdf (sp144.pl)

2021/2022

18.02.2022

Temat: Budowanie relacji międzyosobowych.

Na tej lekcji Uczeń: uświadamia sobie, że dojrzałość emocjonalna wyraża się w panowaniu nad sobą 

Jest rzeczą oczywistą, zdarza się, że nie podzielacie poglądów Waszych rodziców na pewne sprawy. Uważacie, że macie prawo do własnego punktu widzenia. Czasem jednak zapominacie, że prawo to przysługuje także drugiej stronie. To, że coś się nam podoba, nie oznacza, że musi się podobać wszystkim domownikom. Czasem po bardzo długiej rozmowie każdy z nas pozostaje przy swoich poglądach. Ale ta rozmowa była potrzebna; pomogła nam lepiej siebie poznać. Jeżeli dostrzegamy naszą inność i potrafi my przyjąć i uszanować inność drugiego – to znaczy, że osiągnęliśmy ważny etap w naszym dojrzewaniu psychicznym. Oczywiście, że zasada tolerancji nie dotyczy przekraczania praw, które wszystkich obowiązują. Podobnie jak polonista nie może tolerować indywidualnych poglądów na pisownię „rz” i „ż”, tak i rodzice muszą wpoić swoim dzieciom normy postępowania, których przekraczać nie wolno. Są one znacznie ważniejsze od zasad ortograficznych. 

Zasady skutecznej komunikacji 

• Słuchaj uważnie tego, co mówi druga osoba. 

• Postaraj się utrzymywać z nią kontakt wzrokowy. 

• Staraj się wczuć w to, o czym opowiada Twój rozmówca. 

•  Formułuj wypowiedź w pierwszej osobie liczby pojedynczej: Ja myślę..., uważam..., czuję... rozumiem, że..., nie zgadzam się z... 

•  Unikaj wypominania, atakowania i przesadnych określeń w stylu: to nieprawda..., to niemożliwe... Nie prowadzą one do rozwiązania problemu, jedynie zaostrzają konflikty. 

•  Nie przerywaj, nie dopowiadaj, nie myśl o tym, co sam za chwilę powiesz. 

•  Dopasuj sposób mówienia i język do swojego rozmówcy

• "Zdrowe" relacje z innymi
  W momencie, gdy masz możliwość bycia sobą, gdy nie musisz udawać kogoś kim w rzeczywistości nie jesteś, relacje są “zdrowe”. Ważny jest w nich szacunek do siebie nawzajem, akceptacja odmienności, indywidualności drugiej osoby. W relacjach nie zawsze jest idealnie. Ale nawet jeśli nie jest idealnie, to taka relacja jest “zdrowa”, jeśli Ty i druga osoba czujecie się dość komfortowo. W życiu nigdy nie jest perfekcyjnie, dlatego być może nie warto kończyć relacji po pierwszej małżeńskiej kłótni czy różnicy w wymianie zdań z koleżanką z pracy. 

  Przykład 1.

  Dwójka bliskich sobie ludzi, znających się już dobrych parę lat, których łączy silna więź emocjonalna, jedzie razem samochodem na wakacje i przez dwie godziny się do siebie nie odzywają.

  Ktoś patrząc z boku mógłby stwierdzić, że bardzo męczy ich wspólne towarzystwo oraz że nie dogadują się ze sobą najlepiej. Tymczasem może się okazać, że oni bardzo się kochają, ale obydwoje dali sobie przestrzeń i ich ta cisza nie męczy. Dla nich nie jest ona wcale niezręczna, tak jakby mogła być w przypadku nowo poznanej pary na pierwszej randce. Ważne jest to, jak oni się odnajdują w tej sytuacji, jeśli czują się komfortowo i dobrze to mogą sobie pozwolić na taką dłuższą chwilę ciszy. Istotne, by obie osoby w relacji czuły się ze sobą dobrze.

  Czy są uniwersalne zasady budowania relacji?
  Istnieją uniwersalne zasady, choć proces budowania relacji nie zawsze jest taki sam. Można je wykorzystać z do budowania relacji prywatnych. Łatwo się ich nauczyć. Poniżej przedstawiłam umiejętności, które są pomocne przy budowaniu relacji międzyludzkich.

  Komunikacja

  Ważne, żeby osoby wchodzące ze sobą w relacje międzyludzkie były wobec siebie otwarte i starały się zrozumieć drugiego człowieka. Przydatne okazuje się aktywne słuchanie, jasne komunikaty, bez niedomówień, mówienie z własnej perspektywy. “Gdy tak mówisz, czuję się niekomfortowo”, zamiast “Mówisz to w arogancki sposób”.

  Szczerość i spójność komunikatu z samym sobą

  Gdy wypowiadamy się na jakiś temat, mówmy szczerze. Nie starajmy się dopasowywać do tego, jakie zdanie ma odbiorca, bądźmy zgodni z samym sobą.

  Empatia

  Starajmy się postawić w sytuacji drugiej osoby i spojrzeć na problem z jej punktu widzenia. Spróbujmy zrozumieć, że każdy z nas ma inny paradygmat, czyli inaczej postrzega otaczającą nas rzeczywistość. Postarajmy się to dostrzec.

  Współodpowiedzialność

  Ważne, by pamiętać, że aby udało się zbudować i utrzymać relację, obie strony powinny czuć się współodpowiedzialne za cały ten proces. Nie można zrzucić ciężaru odpowiedzialności na jedną ze stron, a samemu przyjąć bierną postawę.

• Zadanie domowe

  Zastanow się  jakie cechy posiadasz , które pomagają ci budować relacje, jakie cechy posiadasz które nieszczą relacje i co daje ci przynależność do grupy.

   

•  

2020/2021

22/02/2021

Temat: Budowanie relacji międzyosobowych.

Proszę zapoznaj sie z tematyką lekcji korzystając z linku: https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-jak-rozwijac-i-dbac-o-relacje-miedzyludzkie

Na podstawie przeczytanego tekstu proszę napiszcie: 

1) Co pomaga budować relacje z innymi

.................................................................................................................................................................................

2) Co niszczy relacje z innymi

..................................................................................................................................................................................

3) Co daje przynależność do grupy wspólnotowej

..................................................................................................................................................................................

Zadanie domowe

Zastanow się i  napisz jakie cechy posiadasz , które pomagają ci budować relacje, jakiekie cechy posiadasz które nieszczą relacje i co daje ci przynależność do grupy.

9.02.2021

Temat: Na początek: zakochanie

Dlaczego się zakochujemy?

Podstawowa zasada psychologii społecznej głosi, że człowiek jest istotą społeczną. Oznacza to, że jego przeznaczeniem jest życie wśród ludzi i z ludźmi. Szukanie partnera jest uwarunkowane ewolucyjnie, związane zarówno z zaspakajaniem przez człowieka potrzeb (w tym potrzeby bezpieczeństwa oraz przynależności), jak również z naszym życiowym zadaniem: prokreacją. Zakochujemy się i łączymy w pary aby być z kimś, tworzyć rodzinę i dawać życie kolejnym pokoleniom.

Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie?

W dzisiejszych czasach mamy do wyboru mnóstwo różnych sposobów na poznanie nowych ludzi: szybkie randki, spotkania ze znajomymi, siłownia, parki miejskie, czy restauracje. Warto wykorzystać te opcje, by poznać kogoś na całe życie. Załóżmy, że kogoś już znalazłaś i czujesz do niego coś wyjątkowego. Odpowiedz sobie na pytania: czy nie potrafisz przestać myśleć o tej osobie? Całymi dniami o niej marzysz, zamiast pracować? Wyobrażasz sobie Waszą wspólną przyszłość? Te zawrotne myśli mogą stanowić objawy zakochania.

Co oznacza zakochanie się?

Okazuje się, że naukowcy dokładnie zbadali, czym jest zakochanie się. Odkryli oni, że „zakochany” mózg wygląda zupełnie inaczej, niż ten który czuje tylko fizyczne pożądanie. Różni się też od takiego, którego właściciel jest z kimś w związku od wielu, wielu lat. Helen Fisher, antropolog z Uniwersytetu w Rutgers, będąca jednym z wiodących ekspertów w dziedzinie biologicznego aspektu miłości, przeprowadziła szereg badań na temat zakochania się. Fisher udowodniła, że faza „miłości” mózgu jest unikatowym i dobrze zdefiniowanym okresem. Stwierdziła ponadto, że istnieje 12 objawów, których występowanie oznacza, że jesteś zakochana. Oto i one.

1. Myślenie o ukochanej osobie, jako o kimś wyjątkowym

Kiedy się zakochujemy, zaczynamy sądzić, że osoba ta jest jedyna w swoim rodzaju. To przekonanie jest powiązane z brakiem odczuwania romantycznej pasji w stosunku do kogoś innego. Fisher i jej współpracownicy uważają, że skupienie się tylko na jednym celu (ukochanej osobie) wynika z podwyższonego poziomu centralnej dopaminy w mózgu – związku chemicznego, związanego z zachowaniem uwagi i skupienia.

2. Skupianie się na pozytywach

Ludzie będący naprawdę zakochani, koncentrują się na pozytywnych cechach partnera, nie zwracając uwagi na jego wady. Skupiają się także na mało istotnych wydarzeniach i przedmiotach związanych z bliską im osobą. Całymi dniami potrafią wspominać trywialne sytuacje związane z obecnością ukochanego. Koncentrowanie się na zaletach partnera to kolejny skutek podwyższonego poziomu centralnej dopaminy, a także gwałtownego wzrostu poziomu centralnej noradrenaliny – powiązanej z lepszym zapamiętywaniem nowych bodźców.

3. Emocjonalna niestabilność

Jak wszyscy wiemy, zakochanie się często prowadzi do emocjonalnej i fizjologicznej niestabilności. Zakochany odczuwa w jednym momencie radość, przypływ energii i bezsenność, by po chwili stracić apetyt, drżeć i mieć przyspieszone bicie serca z powodu stresu. Zakochani często też odczuwają niepokój, panikę i uczucie rozpaczy, w sytuacji gdy w ich relacji pojawiają się nawet najmniejsze zgrzyty. Te zmiany nastrojów można porównać do zachowań narkomanów.

I rzeczywiście, badania to potwierdzają! Podczas pokazywania zdjęć ukochanych osób, u badanych aktywowały się te same obszary mózgu, które u narkomanów reagują na kolejną dawkę narkotyku. Bycie zakochanym, według naukowców, jest formą uzależnienia.

4. Myślisz tylko o nim

Jak twierdzi Helen Fisher, ludzie zakochani spędzają około 85% czasu myśląc o swym obiekcie westchnień. Jako forma obsesyjnych zachowań, myśli te mogą wynikać ze zmniejszonego poziomu centralnej serotoniny w mózgu. Warto wiedzieć, że podobny skutek mają zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, które leczy się inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny.

5. Chęć przypodobania się

Zakochanie się jest powiązane z tendencją do zmiany dziennej rutyny, ubioru, manier, przyzwyczajeń i wartości, by lepiej odpowiadały wybrankowi.

Bycie sobą może być jednak Twoim największym atutem. W innym badaniu, H. Fisher wykazała, że ludzie przyciągają się na zasadzie przeciwieństwa. Osoby dominujące, wysoce analityczne i lubiący konkurować, często zakochiwały się w takich, które cechowały się empatią, opiekuńczością i ufnością.

6. Emocjonalna zależność

Zakochani wykazują regularne znaki emocjonalnego uzależnienia od swej relacji – zaborczość, zazdrość, lęk przed odrzuceniem i niepokój związany z rozłąką. Helen Fisher wraz z innymi badaczami, analizowali reakcje chemiczne mózgów ludzi oglądających zdjęcia ukochanych osób. W ten sam sposób badali też nieszczęśliwie zakochanych, którzy zostali przez obiekt swych westchnień odrzuceni.

Rezonans magnetyczny wykazywał aktywację tych samych obszarów mózgu, które odpowiadają za pragnienie kokainy u narkomanów. Zwiększona aktywność obszarów odpowiedzialnych za uzależnienia, może wyjaśniać obsesyjne zachowania związane z miłosnym zawodem.

7. Uczucie empatii

Ludzie zakochani czują silną empatię w stosunku do swych wybranków. Odczuwają ich ból tak samo jak swój i są w stanie poświęcić prawie wszystko dla ukochanej osoby.

8. Związek emocjonalny priorytetem

Choć pragnienie seksu jest ważne dla ludzi zakochanych, to aż 64% badanych (zarówno mężczyzn jak i kobiet) nie zgodziło się ze stwierdzeniem, że seks jest najważniejszym elementem ich związku z partnerem/partnerką.

9. Planowanie wspólnej przyszłości

Doktor Lucy Brown, neurobiolog z Wyższej Szkoły Medycyny im. Alberta Einsteina w Nowym Jorku twierdzi, że myślenie o przyszłości z ukochaną osobą, da się porównać do innych, niezbędnych do przetrwania zachowań – takich jak picie wody podczas pragnienia.

Miłość plasuje się pomiędzy systemami przetrwania, które sprawiają, że jesteśmy głodni i spragnieni. Brown uważa miłość za część ludzkiej strategii rozrodczej. Ludzie parują się, by cały nasz gatunek mógł przetrwać.

10. Uczucie braku kontroli

Osoby twierdzące, że są zakochane, twierdzą też zwykle, że ich uczucie jest mimowolne i niekontrolowane.

11. Zaborczość

Głęboko zakochani odczuwają silne pożądanie w stosunku do partnera, które jest jednak powiązane z silnymi emocjami. Pociąg fizyczny jest połączony z zaborczością, wyłącznością na seks, a w przypadku podejrzeń partnera o niewierność – ekstremalną zazdrością.

12. Narastający czar

Stawianie czoła niepowodzeniom życiowym wraz z ukochaną osobą wzmacnia romantyczne pożądanie. Za tę reakcję może być odpowiedzialna wspominana już wcześniej centralna dopamina. Najnowsze badania pokazują, że odłożona w czasie nagroda, poprawia wydajność neuronów wytwarzających dopaminę w środkowej części mózgu.

Znacie jeszcze inne symptomy zakochania, a może sami doświadczyliście niektórych z nich? Zachęcamy do pozostawiania swoich komentarzy. A tych, którzy chcieliby poczuć to niezwykłe uczucie zakochania w drugiej osobie zapraszamy do wzięcia udziału w szybkich randkach, organizowanych przez nas w największych miastach w Polsce!

Zakochanie a zauroczenie

Jak odróżnić zauroczenie od zakochania? Oba z nich związane są z silnymi emocjami, jednak oznaczają coś innego. Zauroczenie to jedynie fascynacja drugą osobą, jej wyglądem, cechami charakteru, zachowaniem, dokonaniami czy umiejętnościami. Idealizujemy ukochaną osobę, nie dostrzegamy jej wad (w zakochaniu już je widzimy!). Zauroczeniem nazywamy także fascynację osobami znanymi, np. aktorami, gwiazdami muzyki czy naszymi autorytetami: nauczycielem, starszym kolegą. Może być ono pierwszym etapem miłości platonicznej. Zauroczenie jest krótkotrwale, zwykle mija po pewnym czasie ale może być też pierwszym krokiem do zakochania.

Czy zakochanie przemija?

Eksperci sądzą, że po pewnym czasie zwiększa się nasza tolerancja nawet na podwyższona w czasie zakochania ilość hormonów. Przestają one tak silnie działać i… zakochanie przemija. W niektórych związkach może zabraknąć pobudzenia, które dawały hormony i uczucie może nie przetrwać. Czy jednak zawsze musi tak być? Niekoniecznie. W trakcie trwania związku dwie osoby mogą stworzyć między sobą więź emocjonalną, opartą na wzajemnym zaufaniu, zrozumieniu i szacunku. Możliwe jest, że połączy ich wtedy coś więcej i wbrew teoriom naukowców i przemijającym hormonom ich związek przetrwa "do grobowej deski".

Zakochanie a miłość

Zakochanie to czas tęsknoty za ukochaną osobą, myślenia o niej, motyli w brzuchu i trzymania się za rękę. To jednak jeszcze nie miłość. O niej mówimy, gdy z obu stron pojawia się zaangażowanie, wzajemne wsparcie oraz oddanie. Nie jest emocją, jest silniejsza od wszystkich emocji. Nie jest również wyborem ani decyzją, jest trwalsza od wszystkich decyzji, jakie możemy podjąć. Miłość jest postawą wobec drugiej osoby, która sprawia, że ludzie chcą ze sobą być: mieszkać, prowadzić dom, mieć dzieci. To silna więź, oparta przede wszystkim na zaufaniu oraz kochaniu drugiej osoby taką, jaka jest, łącznie z jej zaletami i wadami.

Miłość jest dojrzałą i podjętą świadomie decyzja o wspólnym byciu i trwaniu na dobre i na złe - „Miłość cierpliwa jest (…)”, opiera się na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. „(…) Miłość nie zazdrości…” ale daje poczucie akceptacji i bezpieczeństwa. Miłość dojrzała jest uczuciem trwałym, „(…) wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma (…)”.

16.02.2021

  Temat:O etapach i rodzajach miłości.

1. Miłość wymaga starań.

Na poprzedniej lekcji dowiedzieliście się, że choć miłości może towarzyszyć ekscytacja, fascynacja, przyspieszone bicie serca, to jest ona czymś więcej niż zbiorem przyjemnych emocji. Miłość to postawa odpowiedzialności za drugiego człowieka, chęć uszczęśliwienia go i pragnienie jego rozwoju. Nikt z nas nie potrafi tak kochać od urodzenia. Brzmi to mało romantycznie, ale tak rozumianej miłości trzeba się nauczyć. Być może słyszeliście porównanie, że miłość jest jak ogród, w którym rośliny po zasadzeniu trzeba pielęgnować. Jeśli chcemy cieszyć się pięknem kolorowych kwiatów, musimy je wcześniej przyciąć, podlać, gdy jest susza, wyrwać chwasty i dostarczyć mikroelementów. Z miłością jest bardzo podobnie. Jeżeli chcemy cieszyć się relacją z drugim człowiekiem, trzeba ją podlewać dobrymi słowami i życzliwością, pielęgnować poprzez wyrywanie chwastów egoizmu i nieustępliwości oraz zasilać szacunkiem i empatią. „Przecież to mnóstwo pracy!" - zawołacie. Macie rację J

2. Etapy miłości - Miłość jest procesem, a to oznacza, że przechodzi pewne etapy rozwoju, które się na siebie nakładają i przeplatają ze sobą. Każdy etap wnosi w nasze życie coś wartościowego.

Miłość upodobania - gdybyśmy mieli scharakteryzować miłość upodobania w dwóch słowach, powiedzielibyśmy, że są to „różowe okulary" . Zakochani zakładają je na początku swojej relacji (i długo ich nie ściągają). Różowe okulary sprawiają, że osoba zakochana idealizuje obiekt swoich westchnień, dostrzegając jedynie dobre strony (jest to tak zwana ocena subiektywna). Człowiek zaangażowany uczuciowo wyolbrzymia pozytywne cechy kochanej osoby, a nawet przypisuje jej zalety, których nie ma - istnieją one jedynie w wyobraźni zakochanego. Taka idealizacja jest charakterystyczna dla miłości młodzieńczej. Towarzyszy jej potrzeba wyłączności, dlatego zakochani bardzo pragną przebywać sam na sam, stając się jak papużki nierozłączki. Nawet jeśli dzieli ich pewna odległość, emocjonalnie są nierozłączni, Co chwila chcą zapewniać o swoich uczuciach, a także otrzymywać potwierdzenia, że druga strona również kocha. Nic dziwnego, że w ciągu jednego dnia potrafią wysłać do siebie kilka- set SMS-ów. Miłość upodobania to wspaniałe przeżycie. Utwierdza nas w przekonaniu, że świat jest dobry, że czekają na nas wspaniałe rzeczy i jeszcze tak wiele jest do odkrycia. W dodatku możemy dokonywać tych odkryć razem z drugą osobą. Jednak, jak pamiętacie z poprzedniej lekcji, to jeszcze nie jest najwyższy stopień miłości. Na tym etapie pojawiają się dwie pułapki. Pierwszą z nich jest pokusa, aby się zatrzymać i nie zrobić kolejnego kroku w stronę miłości dojrzałej. Miłość upodobania daje wiele emocjonalnych korzyści. Idealizowanie drugiej osoby i bujanie w obłokach są przyjemne, nie wiąże się z nimi żaden wysiłek. Można więc kochać sam fakt bycia zakochanym i nie widzieć sensu w podejmowaniu pracy nad sobą - a ta jest konieczna, jeśli chcemy dorosnąć do miłości dojrzałej. Drugą pułapką może być przesadne skupienie się na wyglądzie płci przeciwnej. Tymczasem drugi człowiek to nie tylko ciało, ale i duch. Jeśli szukacie bratniej duszy, pamiętajcie, że choć pierwsze wrażenie jest ważne, to często bywa mylne i nie daje prawa do oceny drugiej osoby.

Miłość pożądania - zakochane osoby pragną bliskości fizycznej. Trzymanie się za ręce, przytulanie, pierwsze pocałunki - często pytacie, na ile możecie sobie pozwolić. Seksualność jest sferą bardzo delikatną, ale jednocześnie to wielka siła i tylko dojrzałe osoby potrafią sprawić, aby nie stała się siłą niszczącą. Czy pożądanie może być wyrazem miłości? To trudne pytanie. Pragnienie bliskości fizycznej z pewnością świadczy o tym, że druga osoba wam się podoba i jej obecność jest dla was ważna. Jednak to za mało, aby powiedzieć, że pożądanie to wyraz miłości. Prawdziwa miłość, rozumiana jako głęboka relacja między dwojgiem ludzi, dojrzewa powoli, a pożądanie, rozumiane jako chęć zaspokojenia potrzeb seksualnych, dąży do natychmiastowego zaspokojenia. Kiedy zakochani koncentrują się nie na wzajemnym poznawaniu swojej psychiki, ale swoich ciał, pojawia się niebezpieczeństwo przedmiotowego traktowania drugiej osoby. Wtedy randki nie służą do odkrywania swoich pasji, zalet i poznawania własnych światów, lecz do poszukiwania coraz nowszych doznań seksualnych. Na początku są to nieśmiałe gesty, które mogą łatwo i szybko doprowadzić do przekraczania kolejnych granic. Pożądanie wcześniej czy później prowadzi do nieporozumień i napięć, wprowadza zamęt i powoduje zazdrość. Choć na początku wydaje się, że umocni relację zakochanych, tak naprawdę zubaża ją i spłyca. Miłość, która koncentruje się jedynie na seksualnej atrakcyjności drugiego człowieka, nie jest prawdziwą miłością. Pożądanie może być wyrazem miłości, ale tylko wtedy, gdy daje poczucie bezpieczeństwa, gdy towarzyszy nam zaufanie i czułość. Pełnego wyrazu taka miłość nabiera w małżeństwie, które jest związkiem wyłącznym i trwałym. Miłość erotyczna wzmacnia małżeństwo, bo je dopełnia. Staje się jednym z wielu języków miłości małżonków, obok wzajemnej troski, życzliwości, odpowiedzialności, szacunku i postanowienia, że nic nas nie rozłączy. Miłość nie wyrasta z seksu - to seks wyrasta z miłości.

Miłość życzliwości i troski - to najwyższy poziom w rozwoju miłości. Agápe, czyli z języka greckiego miłość życzliwości, to całkowita bezinteresowność - kocham i nie oczekuję rewanżu. Osoby, które kochają w ten sposób, już dawno zdjęły różowe okulary. Doskonale znają wady i niedoskonałości drugiej osoby, ale jednak przyjmują ją taką, jaka jest. Darzą ją szacunkiem, postrzegając jako całość, jej sferę cielesno-zmysłową, jak też psychiczną i duchową. Mają wolę trwać w tej postawie do końca życia, choć gwałtowne emocje towarzyszące zakochaniu już minęły. Miłość życzliwości to miłość doskonała, najwyższy stopień wtajemniczenia w relacji z drugą osobą. To źródło satysfakcji i gwarancja szczęśliwego życia - bycia kochanym do końca. Taką miłością kochają spotykani na spacerach w parku staruszkowie, którzy trzymając się za ręce, co chwila przysiadają na ławce, by odpocząć i popatrzeć sobie głęboko w oczy.

• Ćw.

  Czy potrafisz odróżnić prawdziwą miłość od zauroczenia?

  Zauroczenie	Prawdziwa miłość
  Wygląd jest bardzo ważny. ,, niezłą laska’’, albo ,, ale ciacho’’.	Wygląd nie jest ważniejszy od osobowości. Podoba mi się to, kim jest ta osoba.
  Skupienie się na atrakcyjności seksualnej drugiej osoby.	Przebywanie ze sobą także wtedy, gdy nie ma się na myśli kontaktu fizycznego.
  Kiedy są razem, myślą o całowaniu i czymś więcej… (ciekawe jak by to było gdybyśmy….)	Okazywanie miłości drugiej osobie przez uprzejmość i pełen szacunek dla nie. Spędzanie czasu w rozmaity sposób.
  Niedostrzeganie żadnych wad u drugiej osoby.	Kiedy druga osoba robi coś niewłaściwego, nazywanie tego po imieniu.
  Ukrywanie niektórych swoich wad, aby druga osoba nie przestała mnie lubić.	Nie udawanie kogoś innego niż jestem. Nie ma obaw, że druga osoba pozna moje słabości.

  Myślenie o korzyściach, jakie wynikają ze znajomości z tą osobą.	Koncentrowanie się głównie na tym, jak można uszczęśliwić drugą osobę.
  Tak naprawdę podobają mi się w drugim człowieku tylko jedna czy dwie cechy.	Są inne rzeczy poza wyglądem, które są atrakcyjne u drugiej osoby- również to, że ma podobne wartości i cele życiowe.

23.0.2021

Temat:Rozwój psychoseksualny człowieka

Biologiczna determinacja płci Człowiek jest istotą płciową od poczęcia. Każdy z nas posiada w komórkach swego ciała struktury, w których zawarty jest materiał dziedziczny – chromosomy. Są one zbudowane z kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA) i mieszczą się w jądrze komórkowym. Każda komórka człowieka (z wyjątkiem komórek płciowych) zawiera 23 pary chromosomów; jedna z nich to para chromosomów płciowych. U kobiet są to dwa chromosomy X, u mężczyzn – jeden chromosom X i jeden Y. Nazwy te utworzono, sugerując się ich kształtem podczas oglądania pod mikroskopem elektronowym.

Wiecie zapewne z biologii, że przy produkcji gamet, czyli komórek rozrodczych, musi nastąpić redukcja materiału genetycznego o połowę, by po zapłodnieniu liczba chromosomów była taka sama jak u rodziców. Tak więc zarówno plemniki, jak i komórki jajowe mają tylko po jednym chromosomie z każdej pary. W przypadku komórek jajowych będzie to zawsze chromosom X, natomiast plemniki zawierają albo chromosom X, lub Y.

Płeć dziecka zależy od tego, jaki plemnik połączy się z komórką jajową: jeśli będzie to plemnik zawierający chromosom X – urodzi się dziewczynka (będzie miała X od mamy i X od taty), jeśli zapłodnienia dokona plemnik z chromosomem Y – urodzi się chłopiec (będzie miał X od mamy i Y od taty).

Od dawna człowiek chciał mieć wpływ na to, jakiej płci będzie jego dziecko. Mimo ogromnego postępu w zakresie wiedzy o biologii prokreacji, do dzisiaj nie wiadomo, jakie czynniki decydują, że zapłodnienia dokona właśnie ten a nie inny z milionów plemników znajdujących się w drogach rodnych kobiety po akcie płciowym.

Człowiek nie ma na to wpływu. Może tak jest lepiej? Któż wie, co stałoby się z ludzkością, gdyby nagle przyszła powszechna moda np. na posiadanie wyłącznie córek? Ponura wizja świata z filmu „Seksmisja" na szczęście jest nierealna.

Zgodnie z „planem” zawartym w chromosomach, w 7.-8. tygodniu życia płodowego zaczyna się tworzyć najważniejsza część układu rozrodczego – gruczoły płciowe. Jeśli dziecko jest płci męskiej, już w 7. tygodniu w jego ciele pojawia się męski hormon płciowy testosteron, który skłania zarodek do rozwoju w kierunku męskim. Jeśli testosteronu brak, od 8. tygodnia rozwój zarodkowy podąża w kierunku żeńskim: zaczynają się tworzyć żeńskie narządy płciowe. W momencie narodzin dziecko ma już w pełni wykształcone wewnętrzne i zewnętrzne narządy rozrodcze – czyli pierwotne cechy płciowe.

W okresie dzieciństwa dochodzi do ustalenia psychologicznych cech seksualnych: poczucia własnej płci i związanych z tym odpowiednich zachowań. Okres młodzieńczy obejmuje przemiany związane z dojrzewaniem, rozwinięcie się popędu płciowego i pojawienie się wtórnych cech płciowych.

W rozwoju seksualnym okresów dzieciństwa i młodzieńczego do uwarunkowań genetycznych dochodzą czynniki społeczne i kulturowe. Oznacza to, że płciowość człowieka kształtuje się nie tylko pod wpływem czynników biologicznych, ale także pod wpływem wychowania i kontaktów z innymi ludźmi – dorosłymi i rówieśnikami. Najważniejszą rolę pełnią: środowisko rodzinne i rówieśnicze.

Wpływ środowiska rodzinnego

Komunikowanie uczuć.

Okres dzieciństwa odgrywa zasadniczą rolę w rozwoju osobowości, a szczególnie sfery emocjonalnej. Dziecko przychodzi na świat z umiejętnością uzewnętrzniania uczuć przez płacz, ruchy całego ciała. W pierwszych dniach życia pozałonowego uczy się także odbierać uczucia. W okresie niemowlęcym szczególnie istotną rolę odgrywa karmienie piersią, wzmacniające poczucie bezpieczeństwa dziecka i zacieśniające jego więź z matką. Stopniowo, w miarę wzrastania dziecka, wymiana uczuć rozszerza się na innych członków rodziny.

Tak więc okres dzieciństwa to czas nauki:

− uzewnętrzniania uczuć,

− odbierania uczuć,

− wzajemnego dostosowywania się (interakcji).

Ukierunkowanie moralne

Od rodziców dziecko otrzymuje przekaz systemu wartości (umiejętność odróżnienia dobra od zła, rzeczy ważnych od mniej ważnych), uczy się reguł postępowania i wartości istotnych w życiu rodziny. Wczesna orientacja moralna, jaką dziecko wynosi z domu, stanowić będzie punkt odniesienia w nowych sytuacjach, kiedy będzie musiało podejmować samodzielne decyzje. W okresie dojrzewania w naturalny sposób budzi się krytycyzm wobec świata dorosłych i konieczność świadomego przyjęcia systemu wartości. Dziecko łatwiej przechodzi ten kryzys, jeśli wychowanie uformowało w nim nastawienie prospołeczne (na dobro drugiego człowieka), umiejętność dokonywania wyborów i poczucie odpowiedzialności.

Identyfikacja dziecka z własną płcią.

Poczucie przynależności do jednej z płci dziecko uzyskuje dość wcześnie. W okresie dzieciństwa poczucie to może być wzmacniane przez:

− pełną akceptację płci dziecka przez rodziców jest to podstawowy warunek jego prawidłowego rozwoju;

− celowe działania rodziców: ubiór, podkreślanie różnic itp.:

− wzorce modelowe: matka, ojciec, rówieśnicy: przy prawidłowym kierunku identyfikacji dziewczynka utożsamia się z matką, chłopiec z ojcem.

Dla prawidłowej identyfikacji z własną płcią potrzebne są pozytywne związki z obojgiem rodziców oraz poprawne relacje między nimi.

Współcześnie obserwuje się występowanie trudności w identyfikacji z własną płcią. Czasem ujawnia się to w okresie dojrzewania, kiedy fizyczne oznaki stawania się kobietą lub mężczyzną (częściej dotyczy to jednak dziewcząt) są odrzucane, nieakceptowane i budzą frustrację.

Przyczyn trudności w identyfikacji (utożsamienia się z własną płcią) może być wiele, np.:

− brak ścisłych kontaktów matki z dzieckiem we wczesnym dzieciństwie;

− niezadowolenie rodziców z płci dziecka;

− niewłaściwe, zaburzone relacje pomiędzy rodzicami (brak miłości);

− u dziewcząt: kłopoty z identyfikacją u matek, np. niedocenianie kobiecości, negatywne nastawienie wobec roli żony i matki; − u chłopców: kryzys roli mężczyzny, np. niespełniona potrzeba sukcesu, słabo określona rola ojca w życiu rodzinny.

Wychowanie seksualne

Właściwie rozumiane wychowanie seksualne nie ogranicza się do tzw. uświadomienia, czyli przekazania podstawowych wiadomości o tym, „skąd się biorą dzieci". Jest ono wychowaniem do świadomego przeżywania swej kobiecości lub męskości i odpowiedzialnego pełnienia związanych z tym ról: żony i matki, męża i ojca, lub osoby żyjącej w stanie bezżennym.

Niemowlę poznaje sferę seksualną przez odkrywanie własnego ciała. Traktuje ono wszystkie części swe jednakowo. Stosując głównie zmysł dotyku i smaku (tylko w niemowlęctwie możliwe jest włożenie paluszków stóp do buzi...), poznaje własne ciało, uczy się siebie. Ważne, aby dziecko czuło pełną akceptację rodziców dla swego ciała; potrzebuje czułości, pieszczot, częstego kontaktu fizycznego pełnego miłości.

Na dalszym etapie rozwoju dziecko zaczyna dostrzegać innych ludzi, a później – różnice płci. Rodzi się ciekawość, potrzeba poznania różnic płci. Mogą pojawić się pytania, aktywność poznawcza w formie zabaw w „pana doktora”, podglądanie itp. Rodzice powinni w tym czasie odpowiedzieć na wszystkie pytania dziecka i udzielić mu tyle wyjaśnień, by zaspokoić jego ciekawość.

Wczesne dzieciństwo jest czasem budowania pojęcia intymności. W pewnym momencie swego rozwoju dziecko samo zaczyna rozumieć, że niektóre czynności, np. fizjologiczne, są intymne – nie wykonuje się ich przy wszystkich. Podobnie jest z nagością; niektóre dzieci bardzo lubią biegać na golasa i jest to zjawisko prawidłowe. Rodzice powinni nadal utrwalać w dziecku przekonanie, że jego ciało jest piękne i dobre, ale wykorzystać budzące się poczucie wstydu do wyjaśnienia, dlaczego nie w każdej sytuacji nagość jest właściwa.

Prawdę o płciowości człowieka dziecko powinno poznawać stopniowo, w sposób dostosowany do jego możliwości percepcyjnych. Tak samo ważny, jeśli nie ważniejszy od przekazu informacyjnego, jest przekaz pozawerbalny – atmosfera miłości między rodzicami, szacunku wobec spraw płci, przekaz wartości.

Wpływ środowiska rówieśniczego

Wzmocnienie identyfikacji z własną płcią Dzieje się to w czasie zabaw, kiedy dzieci odgrywają role: mamy, taty, żony, męża itp. Wzorce męskości i kobiecości zwykle są przejaskrawione i przesadne; często zabawy dzieci są krzywym zwierciadłem stosunków panujących w rodzinie. W czasie tych zabaw występuje nierzadko wartościowanie płci – każda uważa się za lepszą (okres antagonizmów płciowych).

Kształtowanie umiejętności nawiązywania kontaktów społecznych

Oprócz rodziny grupa rówieśnicza jest drugim, bardzo ważnym polem kontaktów społecznych. Udział w grupie rówieśniczej jest niezbędny do prawidłowego rozwoju dziecka, w tym także jego rozwoju seksualnego.

W środowisku rówieśniczym następuje:

− ćwiczenie w wyrażaniu i odbieraniu uczuć,

− trening samokontroli, − ukierunkowanie na potrzeby innych,

− rozwój więzi emocjonalnych: koleżeństwa, przyjaźni, miłości.

Z początkiem okresu dojrzewania pojawia się zainteresowanie drugą płcią; początkowo połączone z zawstydzeniem, przybierające formę nieporadnych lub niemądrych zaczepek, stopniowo przechodzące w formę otwartego, świadomego poszukiwania kontaktów i obiektów zakochania. Bywa, że dojrzewający młody człowiek czuje fascynację osobą tej samej płci, np. chłopcu imponuje starszy kolega, zachwyca go jego wysportowana sylwetka; dziewczyna odczuwa autentyczne zakochanie np. w swojej wychowawczyni, która jestdla niej uosobieniem kobiecości. Takie sytuacje mogą budzić w młodych ludziach niepokój, czy nie są to skłonności homoseksualne. Tymczasem faza homofi lna jest typowa dla okresu dojrzewania i mija najczęściej z pierwszym zakochaniem heteroseksualnym. Warto wiedzieć, że w przebiegu rozwoju psychoseksualnego nigdy nie można stwierdzić z całą pewnością orientacji homoseksualnej przed ukończeniem dojrzewania, czyli ok. 18.–20. roku życia.

Pierwsze związki erotyczne: zauroczenie, fascynacja, zakochanie

Uczuć tych doświadcza się zwykle po wejściu w okres dojrzewania. Pierwsze zauroczenia dotyczą na ogół „obiektów nieosiągalnych": przystojnego aktora, piosenkarki czy „pana od polskiego”. Stopniowo osoby będące przedmiotem fascynacji stają się coraz bliższe – nastolatki zakochują się w sobie nawzajem i zdobywają nowe doświadczenie chodzenia ze sobą, najbardziej bogate w naukę wzajemnych potrzeb i oczekiwań, różnic i podobieństw między płciami. Aby ta nauka przynosiła owoce, nastolatek musi być otwarty na drugiego człowieka, na jego odmienność, czasem niezrozumiałą. Wymaga to wychowania kształtującego życzliwość dla ludzi, wrażliwość na ich potrzeby, empatię i akceptację. Dzieci, których rodzice dbali o formowanie takiej postawy otwartości na drugiego człowieka, mają większą łatwość nawiązywania prawidłowych relacji i udanych związków, także na płaszczyźnie seksualnej.

Pierwsze związki erotyczne są niezwykle ważne z jeszcze jednego powodu. Silne przeżycia z nimi związane podlegają zjawisku wdrukowania, czyli utrwalają się jako przeżycia modelowe. Oznacza to, że w przyszłym życiu erotycznym człowiek często powiela sposób przeżywania tej sfery po raz pierwszy. Jeśli pierwszy chłopak, z którym dziewczyna „chodzi", jest kulturalny, czuły i delikatny, dziewczynce „wdrukowują" się pozytywne przeżycia, dobre nastawienie do sfery seksualnej i ewentualne przyszłe związki wejdzie pełna dobrych oczekiwań. Jeśli jednak ten pierwszy chłopak był wulgarny, egoistyczny i brutalny, jej negatywne doświadczenia i przeżycia związane ze sferą seksualną mogą się utrwalić i budowanie przyszłych związków będzie znacznie utrudnione. To samo dotyczy agresywnych, wulgarnych dziewcząt, gdyż i takie się zdarzają – one też mogą negatywnie wpłynąć na rozwój seksualny chłopców. Pamiętaj więc, że prawidłowy rozwój sfery erotycznej zależy także od ciebie, od postawy nastolatków wobec siebie nawzajem.

 Zadanie

Uzasadnij twierdzenie, że dla prawidłowej identyfikacji z własną płcią potrzebne są : akceptacja płci dziecka przez rodziców oraz wzorce modelowe ról matki i ojca.

2.03.2021

Temat: Seksualność człowieka

Będziesz potrafił:

•scharakteryzować trzy poziomy seksualności człowieka,

•przedstawić zagadnienie procesu dojrzewania człowieka w sferze seksualnej –przechodzenia od dominanty podkorowej do korowej,

•określić, na czym polegają zagrożenia i szkody związane z niedojrzałym i nieodpowiedzialnym traktowaniem popędu seksualnego.

Uświadomisz sobie:

•potrzebę wypracowania integracji seksualnej i odpowiedzialnego przeżywania własnej płciowości.

Płciowość człowieka ma wiele aspektów. Aby w pełni zrozumieć co oznacza fakt, że człowiek jest istotą seksualną proszę zastanowić się nad tak zwanymi poziomami seksualności. Seksuolodzy mówią o trzech poziomach (piętrach) seksualności. 

Oglądnij film: https://www.youtube.com/watch?v=FfyQFrgT3_Y

Sfera seksualnawpisana jest w naturę człowieka, taka sama potrzeba jak jedzenie i odpoczynek. Tylko ta sfera niezaspokojona nie niszczy człowieka i człowiek potrafi nią kierować( bo ma rozum).

Zapoznaj się z materiałem:

https://www.youtube.com/watch?v=eFNsjji1Jps

9.03.2021

Temat: Przedwczesna inicjacja seksualna

Otwórz plik:8b-WdZwRodzinie-11-15.05.pdf

16.03.2021

Temat: Choroby przenoszone drogą płciową.

Otwórz plik: wdz_klasa8_lekcja4.pdf

Karta pracy dla kl. VIII z wychowania do życia w rodzinie Podręcznik „Wędrując ku dorosłości”, Wydawnictwo Rubikon Temat: Choroby przenoszone drogą płciową. 1. Przestaw litery – otrzymasz nazwę groźnych chorób przenoszonych drogą płciową

. K Ł I A - …………………………………………..

R Z Ż E C Z A K Ą - ……………………………………………

C H A L M Y I O A D Z - ……………………………………………………….

O R P Y S Z K A C Z NA DÓW RZĄ PŁCIO WYCH- ……………………………… ………………………………………………………………………………………………………………..

WI RU WE SO ZA LE NIE PA WĄ BY TRO - ……………………………………….. …………………………………………………………………………………………………………………

2. Na podstawie opisu, rozpoznaj chorobę i napisz jej nazwę.

 Wywołana jest przez bakterię krętka bladego. Inna nazwa to syfilis. …………………………………………………………

 Powstają niewielkie skupiska bolesnych pęcherzyków wokół narządów płciowych lub odbytu. ………………………………………………………..  Szerzy się głównie przez zakażoną krew, ale możliwe jest również zakażenie na drodze kontaktów seksualnych. Może doprowadzić do raka wątroby. ……………………………………………………………………………………………….

 Sprawcą tej choroby jest wirus HPV odpowiedzialny za infekcje narządów płciowo – moczowych u kobiet i u mężczyzn. Może wywoływać raka narządów płciowych. …………………………………………………………………………………………………

3. Napisz P – jeśli stwierdzenia zawierają prawdziwe treści, F – jeśli fałszywe

Jedyną, efektywną w stu procentach metodą uniknięcia zakażenia wirusem HPV jest unikanie kontaktów seksualnych z osobami zakażonymi. ………................................................................................................................................................................

Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) Jest najczęstszym na świecie zakażeniem przenoszonym drogą płciową. ……….

Choroby przenoszone drogą płciową są główną przyczyną niepłodności kobiet. ……….

Kobieta w ciąży chora na kiłę maże zarazić swoje dziecko.